Vandaag liet het weer zich nog steeds niet van zijn zonnige kant zien. Ik geniet van de herfstkleuren aan het meer maar voel toch de heimwee naar de zomer. De warmte, het geluid van de vogels en de krekels. De mensen die rond het meer slenteren. Ik weet het nu...het wordt weer stil. De dorpjes zijn straks niet meer te herkennen. Winkels gesloten en restaurants dicht of heel beperkt open. Toch ben ik nog steeds liever hier dan in Nederland. Dit wordt mijn eerste herfst hier en natuurlijk mijn eerste winter. Langzaam maar zeker dringt het tot mij door...ik ben geëmigreerd! U bent mijn uitlaatklep, u zult mijn leven delen de komende tijd...welkom in mijn leven...Mijn eerste weken aan het meer...