Zoals beloofd vertel ik jullie deze keer meer over mijn leven hier aan het splendido ofwel prachtige Gardameer. Om even een beeld te geven van mijn omgeving terwijl ik dit schrijf, ik zit hier aan de keukentafel met de balkon deuren opengeslagen, de zon die vrolijk naar binnen schijnt en met een fijn Italiaans achtergrondmuziekje. Ik kan me goed voorstellen dat mijn voorganger het moeilijk vind om het meer achter zich te laten, gelukkig is het maar voor een paar maanden. Bij deze wens ik je heel veel succes en plezier, hoop dat je door het lezen van de blogs het Gardameer toch nog een beetje dichtbij is.
Waar kun je nu het beste wonen om te genieten van het meer? De meningen zijn er nog steeds over verdeeld. De ene geeft er de voorkeur aan om van het uitzicht te genieten en kiest voor een huis in de heuvels en de ander wil het meer het liefst zo dicht mogelijk bij zich hebben en kiest voor de lungolago. Helaas beperkt de laatste optie zich alleen voor de allerrijkste ter aarde. Wij behoren wel tot de categorie die het meer zo dicht mogelijk bij zich wel hebben, maar helaas niet tot de categorie voor wie dat ook echt mogelijk is. Dus naar vele uren zoeken en netwerken in de plaatselijke bar, hebben we uiteindelijk een fijn appartement gevonden met groot balkon, zwembad in de tuin én op welgeteld 200 stappen van het meer af. De zon komt ’s morgens op in onze slaapkamer en dat geeft zoveel energie, dat ik bijna uit mijn bed in mijn sportoutfit spring en de dag begin met een rondje joggen langs het meer. Nooit gedacht dat ik joggen ooit leuk zou vinden, maar langs het meer is het zo mooi en vooral nu met de sneeuw op de bergtoppen. Nog een bijkomend voordeel is dat de cappuccino nooit zo lekker smaakt als na een rondje rennen.
Ik woon hier nu dus alweer zo’n drie maanden en voel me zo thuis, dat het lijkt alsof ik hier al veel langer woon, enorm cliché maar toch gek hoe snel dat gaat. De eerste maand heb ik een Italiaanse taal cursus gevolgd in Verona, alhoewel ik vond dat ik redelijk goed Italiaans sprak, vonden ze op de taalschool vooral dat ik Spaans sprak met een paar Italiaanse woorden. Daar moest natuurlijk verandering in komen. Aangezien Verona niet echt om de hoek ligt, betekende dat om 5.30 opstaan. Daartegenover zag ik dan wel elke dag de zonsopkomst aan het Gardameer en dat was het waard, vooral in de winter met al die prachtige kleuren. Verona is een geweldige stad, ik heb leuke mensen leren kennen op school en wat blijkt? Ik ben niet de enige die voor de liefde naar Italië is verhuisd. Zo is er nog een meisje uit Duitsland en een meisje uit Tokyo die ook voor de liefde naar Italië zijn verhuisd. Naast alle taallessen, kregen we twee keer in de week kunstgeschiedenis al lopend door de stad en dat in een land als Italië is natuurlijk overweldigend. Ik raakte zo geïnspireerd dat ik nog veel meer wilde leren. Zodoende ben ik samen met mijn vriend op zoek gegaan naar zijn middelbare school boeken en kan ik nu zo veel leren als ik wil over de geschiedenis, kunstgeschiedenis en literatuur van Italië.
Weten jullie trouwens waar het woord ‘Ciao’ vandaan komt? Zo niet dan laat ik dat in mijn volgende blog graag weten…maar niet stiekem gaan googelen ;)
In de maand november was het hier tevens olijven oogsttijd. Vrienden hebben een stukje land met olijfbomen in de heuvels rond het Gardameer, dus de weekenden brachten we door met het plukken van olijven, sorteren en daarna tot olie te laten persen in de frantoio. Voor het plukken van olijven zijn vandaag de dag allemaal handige hulpmiddelen, maar aangezien het voor mij de eerste keer was, deed ik alles met de hand, voornamelijk omdat niemand mij vertrouwde om die spullen te gebruiken. ’s Morgens vroeg opstaan en tot een uur of 1 olijven plukken. Daarna uitgebreid lunchen onder het genot van heerlijke wijnen en uiteindelijk werd er dan besloten dat we genoeg hadden gewerkt voor die dag en het tijd was voor ‘il dolce far niente’.
Inmiddels is de tijd van ‘il dolce far niente’ voor mij voorbij en ben ik sinds januari op zoek naar een baan. Ik wist niet bepaald wat ik kon verwachten en het zag er naar uit dat het moeilijk was om een baan te vinden, maar ik had geluk en kreeg bij mijn tweede sollicitatie gesprek de functie aangeboden. Zo blij!! Het is heel dichtbij en ik begin waarschijnlijk per 1 april. Maar eerst vertrek ik overmorgen voor ruim een week naar Nederland, mijn Oma wordt 90 en daar wil ik natuurlijk bij zijn. Ik weet nog niet of ik tijd heb om een blog te schrijven vanuit NL en anders weer als ik terug ben aan het Gardameer.
Ciao ciao
Waar kun je nu het beste wonen om te genieten van het meer? De meningen zijn er nog steeds over verdeeld. De ene geeft er de voorkeur aan om van het uitzicht te genieten en kiest voor een huis in de heuvels en de ander wil het meer het liefst zo dicht mogelijk bij zich hebben en kiest voor de lungolago. Helaas beperkt de laatste optie zich alleen voor de allerrijkste ter aarde. Wij behoren wel tot de categorie die het meer zo dicht mogelijk bij zich wel hebben, maar helaas niet tot de categorie voor wie dat ook echt mogelijk is. Dus naar vele uren zoeken en netwerken in de plaatselijke bar, hebben we uiteindelijk een fijn appartement gevonden met groot balkon, zwembad in de tuin én op welgeteld 200 stappen van het meer af. De zon komt ’s morgens op in onze slaapkamer en dat geeft zoveel energie, dat ik bijna uit mijn bed in mijn sportoutfit spring en de dag begin met een rondje joggen langs het meer. Nooit gedacht dat ik joggen ooit leuk zou vinden, maar langs het meer is het zo mooi en vooral nu met de sneeuw op de bergtoppen. Nog een bijkomend voordeel is dat de cappuccino nooit zo lekker smaakt als na een rondje rennen.
Ik woon hier nu dus alweer zo’n drie maanden en voel me zo thuis, dat het lijkt alsof ik hier al veel langer woon, enorm cliché maar toch gek hoe snel dat gaat. De eerste maand heb ik een Italiaanse taal cursus gevolgd in Verona, alhoewel ik vond dat ik redelijk goed Italiaans sprak, vonden ze op de taalschool vooral dat ik Spaans sprak met een paar Italiaanse woorden. Daar moest natuurlijk verandering in komen. Aangezien Verona niet echt om de hoek ligt, betekende dat om 5.30 opstaan. Daartegenover zag ik dan wel elke dag de zonsopkomst aan het Gardameer en dat was het waard, vooral in de winter met al die prachtige kleuren. Verona is een geweldige stad, ik heb leuke mensen leren kennen op school en wat blijkt? Ik ben niet de enige die voor de liefde naar Italië is verhuisd. Zo is er nog een meisje uit Duitsland en een meisje uit Tokyo die ook voor de liefde naar Italië zijn verhuisd. Naast alle taallessen, kregen we twee keer in de week kunstgeschiedenis al lopend door de stad en dat in een land als Italië is natuurlijk overweldigend. Ik raakte zo geïnspireerd dat ik nog veel meer wilde leren. Zodoende ben ik samen met mijn vriend op zoek gegaan naar zijn middelbare school boeken en kan ik nu zo veel leren als ik wil over de geschiedenis, kunstgeschiedenis en literatuur van Italië.
Weten jullie trouwens waar het woord ‘Ciao’ vandaan komt? Zo niet dan laat ik dat in mijn volgende blog graag weten…maar niet stiekem gaan googelen ;)
In de maand november was het hier tevens olijven oogsttijd. Vrienden hebben een stukje land met olijfbomen in de heuvels rond het Gardameer, dus de weekenden brachten we door met het plukken van olijven, sorteren en daarna tot olie te laten persen in de frantoio. Voor het plukken van olijven zijn vandaag de dag allemaal handige hulpmiddelen, maar aangezien het voor mij de eerste keer was, deed ik alles met de hand, voornamelijk omdat niemand mij vertrouwde om die spullen te gebruiken. ’s Morgens vroeg opstaan en tot een uur of 1 olijven plukken. Daarna uitgebreid lunchen onder het genot van heerlijke wijnen en uiteindelijk werd er dan besloten dat we genoeg hadden gewerkt voor die dag en het tijd was voor ‘il dolce far niente’.
Inmiddels is de tijd van ‘il dolce far niente’ voor mij voorbij en ben ik sinds januari op zoek naar een baan. Ik wist niet bepaald wat ik kon verwachten en het zag er naar uit dat het moeilijk was om een baan te vinden, maar ik had geluk en kreeg bij mijn tweede sollicitatie gesprek de functie aangeboden. Zo blij!! Het is heel dichtbij en ik begin waarschijnlijk per 1 april. Maar eerst vertrek ik overmorgen voor ruim een week naar Nederland, mijn Oma wordt 90 en daar wil ik natuurlijk bij zijn. Ik weet nog niet of ik tijd heb om een blog te schrijven vanuit NL en anders weer als ik terug ben aan het Gardameer.
Ciao ciao