Zo...wakker worden was heftig...Het is dat ik om 11 uur in Verona moet zijn anders was ik de hele dag blijven liggen. Spierpijn en moe. De 15km waren heftig en het ging niet zonder slag of stoot. Het weer was aardig goed, er waren veel mensen en de eerste kilometers gingen vrijwel probleemloos. Na 6 km kwamen de problemen. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken...we hebben het gehaald! Na afloop niet meer met vrienden mee maar naar huis, langdurig onder de douche en powernap op bed. Nou ja, powernap...werd om 10 uur wakker, toen maar omkleden en tanden poetsen en op bed. Gesloopt.
Vanochtend weer met de bus, de looptocht naar de halte is vermoeiend en in de bus weer gedut. Leuk hoor dat sporten! In Verona nog een klein eindje lopen naar Adecco, Daar een goed gesprek gevoerd in Engels en Italiaans door elkaar. Lastig maar ging best goed. Werken in een callcenter, helpdesk en Engelstalig. 24 uren per week. Mooi om mee te beginnen. Morgen hoor ik meer. Spannend.
Het is 12 uur als ik buiten sta in een vaal zonnetje. Verona bruist en er zijn zelfs meer toeristen te zien dan vorige week. Ik realiseer me dat de herfstvakanties zijn losgebarsten in Europa. Het is te merken. Wel weer gezellig al die levendigheid, zelfs op een maandag. Ik strompel naar een bakkerij om een broodje te kopen met een flesje water. Even wat eten. Ik blijf het heerlijk vinden om hier te mogen wonen. Wat een land. Wat een mensen.
Na het broodje weer naar de bus en naar huis. Daar wacht de buurman weer die alweer over het hek gebogen staat en de straat overziet. Buongiorno, zegt hij uitbundig uit zichzelf. Kijk, knorrepot kan uit zichzelf ook wat zeggen. Luid glimlachend loop ik langs hem en wens hem ook een goedendag.
Ik besluit deze dag me te storten op het huis, op de voicemail de garage...Nee, vandaag is de auto nog niet klaar....misschien morgen. Ik word niet boos, het is Italië en ik heb de auto nog niet nodig. Nog één keer vroeg op bed en dan ben ik er weer! Ik kijk nu nog even over het meer en zie de lampjes aan de overkant heel vaag verschijnen. Ik inhaleer en ben dankbaar dat ik dit mag zien. Maar nu op bed...slaap lekker!
Vanochtend weer met de bus, de looptocht naar de halte is vermoeiend en in de bus weer gedut. Leuk hoor dat sporten! In Verona nog een klein eindje lopen naar Adecco, Daar een goed gesprek gevoerd in Engels en Italiaans door elkaar. Lastig maar ging best goed. Werken in een callcenter, helpdesk en Engelstalig. 24 uren per week. Mooi om mee te beginnen. Morgen hoor ik meer. Spannend.
Het is 12 uur als ik buiten sta in een vaal zonnetje. Verona bruist en er zijn zelfs meer toeristen te zien dan vorige week. Ik realiseer me dat de herfstvakanties zijn losgebarsten in Europa. Het is te merken. Wel weer gezellig al die levendigheid, zelfs op een maandag. Ik strompel naar een bakkerij om een broodje te kopen met een flesje water. Even wat eten. Ik blijf het heerlijk vinden om hier te mogen wonen. Wat een land. Wat een mensen.
Na het broodje weer naar de bus en naar huis. Daar wacht de buurman weer die alweer over het hek gebogen staat en de straat overziet. Buongiorno, zegt hij uitbundig uit zichzelf. Kijk, knorrepot kan uit zichzelf ook wat zeggen. Luid glimlachend loop ik langs hem en wens hem ook een goedendag.
Ik besluit deze dag me te storten op het huis, op de voicemail de garage...Nee, vandaag is de auto nog niet klaar....misschien morgen. Ik word niet boos, het is Italië en ik heb de auto nog niet nodig. Nog één keer vroeg op bed en dan ben ik er weer! Ik kijk nu nog even over het meer en zie de lampjes aan de overkant heel vaag verschijnen. Ik inhaleer en ben dankbaar dat ik dit mag zien. Maar nu op bed...slaap lekker!