De lente is begonnen! Natuurlijk nog niet echt, maar wat mij betreft meteorologisch gezien wel. Wat een heerlijke temperaturen, de tulpen die we hebben meegenomen vanuit NL schieten hier de grond uit en ook de eerste muggenbult is al geconstateerd. Voor mijn gevoel hebben we de winter hier over geslagen, echt koud is het niet geweest maar wel veel, heel veel regen. Waardoor alles nu vrolijk bloeit en groeit en het steeds drukker wordt langs het meer. In de weken waarin het alleen maar regende, was ik vrijwel de enige die buiten de deur kwam voor een wandeling langs het meer. Wij Nederlanders laten ons natuurlijk niet afschrikken door een paar druppels, mijn Italiaanse wederhelft daarentegen wachtte liever op de eerste zonnestralen en met hem vele anderen. Wat ik nu ook wel begrijp, je hoeft namelijk niet heel lang te wachten tot de zon zich weer laat zien en die laat zich ook zo vaak zien, dat je op een regenachtige dag prima binnen kunt blijven. Ga ik dus voortaan ook doen en dan zonder schuldgevoel!
Zoals jullie vast wel weten houden Italianen ervan om zo veel mogelijk producten zelf te maken; wijn, olijfolie, pesto en…salami. Vorige week zaterdag hebben we deze jaarlijkse traditie van het maken van onze eigen salami’s ten uitvoer gebracht. Dit gaat als volgt, we huren een bevriende slager in en we bezetten voor 1 dag iemands ‘cantina’ die wordt omgetoverd tot slagerij. ’s Ochtends vroeg verschijnt de slager met het geslachte varken en dan begint het mannenwerk, wat er precies gebeurt weet ik niet want vind dat toch allemaal iets te heftig. Ik schuif rond een uur of 12 aan, als het vuur van de BBQ wordt aangestoken en de eerste ribjes geroosterd worden. De echt durfal eet ook de neus van het varken…naar mijn idee komt dat vooral uit macho gedrag voort, want kan me toch niet voorstellen dat, dat enigszins lekker is. Na de lunch komt mijn taak, omdat ik op de een of andere manier goed ben in het opbinden van de salami’s. Het is nu het derde jaar dat ik mee doe en iedereen blijkt enorm onder de indruk te zijn, dat een niet Italiaanse dit zo goed kan uitvoeren haha. Dit jaar hebben we maar liefst 84 salami’s gemaakt en over een paar maanden kunnen we gaan proeven of het gelukt is.
Zondag is de dag waarop de hele familie samen luncht en ik hou van die traditie, de moeder van mijn vriend kan namelijk fantastisch koken! Daarnaast is ze ook erg lief en klopt er in ons geval niets van alle clichés over Italiaanse schoonmoeders. Nou behalve dan dat we op een afstand van 600 meter van elkaar wonen. Voordat we gaan lunchen lunch maken we meestal een wandeling langs het meer en ontmoeten we vrienden voor een aperitivo, nog zo’n traditie waar ik zo van hou.
Afgelopen zaterdag was het Festa della Donna, oftewel International Women’s Day. Ik kan me niet herinneren dat dit een populaire dag in NL was en ik stel mezelf gerust met de gedachte dat dit komt door onze emancipatie. Hier in Italia is het wel een grote dag en worden er vele feesten en evenementen georganiseerd en is het gebruikelijk om de ‘donne’ te verrassen met mimosa bloemen. Volgens mijn vriend voornamelijk omdat dat de enige bloemen zijn die bloeien in deze tijd van het jaar…Met gevaar voor eigen leven heeft hij dan ook staan balanceren op een of ander muurtje om met liefde voor mij een aantal mimosa takken te plukken J
Tot de volgende blog en geniet van de eerste lente zonnestralen.
Zoals jullie vast wel weten houden Italianen ervan om zo veel mogelijk producten zelf te maken; wijn, olijfolie, pesto en…salami. Vorige week zaterdag hebben we deze jaarlijkse traditie van het maken van onze eigen salami’s ten uitvoer gebracht. Dit gaat als volgt, we huren een bevriende slager in en we bezetten voor 1 dag iemands ‘cantina’ die wordt omgetoverd tot slagerij. ’s Ochtends vroeg verschijnt de slager met het geslachte varken en dan begint het mannenwerk, wat er precies gebeurt weet ik niet want vind dat toch allemaal iets te heftig. Ik schuif rond een uur of 12 aan, als het vuur van de BBQ wordt aangestoken en de eerste ribjes geroosterd worden. De echt durfal eet ook de neus van het varken…naar mijn idee komt dat vooral uit macho gedrag voort, want kan me toch niet voorstellen dat, dat enigszins lekker is. Na de lunch komt mijn taak, omdat ik op de een of andere manier goed ben in het opbinden van de salami’s. Het is nu het derde jaar dat ik mee doe en iedereen blijkt enorm onder de indruk te zijn, dat een niet Italiaanse dit zo goed kan uitvoeren haha. Dit jaar hebben we maar liefst 84 salami’s gemaakt en over een paar maanden kunnen we gaan proeven of het gelukt is.
Zondag is de dag waarop de hele familie samen luncht en ik hou van die traditie, de moeder van mijn vriend kan namelijk fantastisch koken! Daarnaast is ze ook erg lief en klopt er in ons geval niets van alle clichés over Italiaanse schoonmoeders. Nou behalve dan dat we op een afstand van 600 meter van elkaar wonen. Voordat we gaan lunchen lunch maken we meestal een wandeling langs het meer en ontmoeten we vrienden voor een aperitivo, nog zo’n traditie waar ik zo van hou.
Afgelopen zaterdag was het Festa della Donna, oftewel International Women’s Day. Ik kan me niet herinneren dat dit een populaire dag in NL was en ik stel mezelf gerust met de gedachte dat dit komt door onze emancipatie. Hier in Italia is het wel een grote dag en worden er vele feesten en evenementen georganiseerd en is het gebruikelijk om de ‘donne’ te verrassen met mimosa bloemen. Volgens mijn vriend voornamelijk omdat dat de enige bloemen zijn die bloeien in deze tijd van het jaar…Met gevaar voor eigen leven heeft hij dan ook staan balanceren op een of ander muurtje om met liefde voor mij een aantal mimosa takken te plukken J
Tot de volgende blog en geniet van de eerste lente zonnestralen.