Koud, mooi…maar koud. Zo is het weer het beste te omschrijven nu. Er ligt al veel verse sneeuw in de bergen en dat geeft alles een winters karakter. Wel mooi met de kerstmarkten! Gisteren niets gedaan maar veel gerust en gepraat. Wat te doen wanneer vriend wel werkloos wordt? We hebben veel gesproken maar niet verder gekomen. Vandaag maar verder kijken. Vanochtend vroeg opgestaan, toch slecht geslapen. In de kamer, alleen…verwarming aan, koffie zetten en krantje er bij. Kost veel moeite nog steeds om snel een Italiaanse krant door te lezen.
Koffie klaar, nog niet echt warm in huis. Verwarming nog hoger gezet. Even wachten, nog steeds koud. Voelen aan de radiatoren. Nee, geen warmte in. Naar het hok waar de oude ketel hangt. Inderdaad. Uit. Gestart. Geen reactie. Nog een keer en nog een keer. Geen beweging in te krijgen. Nar de telefoon en uit de gele gids een installateur gebeld. Het is 10 uur. Na 10x over te zijn gegaan komt er een ongeïnteresseerde man aan de lijn. Ik doe mijn verhaal. Nee, geen tijd. Het is zooo druk. Ja maar wij hebben crisis. Ja, die waren er meer. Woest hang ik op. Volgende gebeld. Die konden langs komen, over vier dagen. Nee, we hebben crisis. Ja, dat zal wel…we waren niet de enigen.
Zes bedrijven verder en het is 11 uur. Gek word je er van. Vriendlief is inmiddels ter ondersteuning gekomen. Hij belt een kennis die ooit eens in dat vak heeft gezeten. Die weet weer iemand die wij kunnen bellen en zo is het dan uiteindelijk gelukt. Die middag staat er een aftandse FIAT bus voor de deur. De man is kundig, gezien het gereedschap en hij constateert al na vier minuten dat het expansievat stuk is. Gelukkig, de oorzaak is gevonden. Dan zijn we zo uit de kou. Expansievat moet gehaald worden. Geen probleem. Om half vijf vraag ik me af waar de beste man blijft. Vriend belt. Vandaag werd het niet, zo sprak de installateur. Geen expansievat op voorraad. Kon wel vier dagen duren. Nu ontplofte ik. Mijn vriend niet. Die pakte een jas en ging met jas aan in de keuken zitten. En nu, probeerde ik wanhopig. Hij trok met zijn schouders…”nog vier dagen” herhaalde hij. Ik ontplofte nog eens en greep de telefoon van de tafel en belde de arme man terug. Ik heb gegild en geschreeuwd dat hij nu moest komen en dat het niet uitmaakt hoe hij het regelde maar dat ik niet in de kou wilde zitten. Het duurde een kwartier toen hij voorstelde een oud vat uit de voorraad te halen en er op te zetten. Een dik uur later brandde de verwarming volop. Heerlijk. Soms is Italië niet leuk, zoals nu. Vriend is niet echt onder de indruk geweest, misschien moet ik iets meer van hem hebben wat dat betreft. Maar ik betwijfel of dit ooit gaan wennen. Morgen weer werken, is het alweer donderdag. Ligt het nu aan mij of gaat de tijd steeds sneller? Ik wens u allen een warme en fijne nacht en we spreken elkaar snel! Ciao ciao e a presto!......
Koffie klaar, nog niet echt warm in huis. Verwarming nog hoger gezet. Even wachten, nog steeds koud. Voelen aan de radiatoren. Nee, geen warmte in. Naar het hok waar de oude ketel hangt. Inderdaad. Uit. Gestart. Geen reactie. Nog een keer en nog een keer. Geen beweging in te krijgen. Nar de telefoon en uit de gele gids een installateur gebeld. Het is 10 uur. Na 10x over te zijn gegaan komt er een ongeïnteresseerde man aan de lijn. Ik doe mijn verhaal. Nee, geen tijd. Het is zooo druk. Ja maar wij hebben crisis. Ja, die waren er meer. Woest hang ik op. Volgende gebeld. Die konden langs komen, over vier dagen. Nee, we hebben crisis. Ja, dat zal wel…we waren niet de enigen.
Zes bedrijven verder en het is 11 uur. Gek word je er van. Vriendlief is inmiddels ter ondersteuning gekomen. Hij belt een kennis die ooit eens in dat vak heeft gezeten. Die weet weer iemand die wij kunnen bellen en zo is het dan uiteindelijk gelukt. Die middag staat er een aftandse FIAT bus voor de deur. De man is kundig, gezien het gereedschap en hij constateert al na vier minuten dat het expansievat stuk is. Gelukkig, de oorzaak is gevonden. Dan zijn we zo uit de kou. Expansievat moet gehaald worden. Geen probleem. Om half vijf vraag ik me af waar de beste man blijft. Vriend belt. Vandaag werd het niet, zo sprak de installateur. Geen expansievat op voorraad. Kon wel vier dagen duren. Nu ontplofte ik. Mijn vriend niet. Die pakte een jas en ging met jas aan in de keuken zitten. En nu, probeerde ik wanhopig. Hij trok met zijn schouders…”nog vier dagen” herhaalde hij. Ik ontplofte nog eens en greep de telefoon van de tafel en belde de arme man terug. Ik heb gegild en geschreeuwd dat hij nu moest komen en dat het niet uitmaakt hoe hij het regelde maar dat ik niet in de kou wilde zitten. Het duurde een kwartier toen hij voorstelde een oud vat uit de voorraad te halen en er op te zetten. Een dik uur later brandde de verwarming volop. Heerlijk. Soms is Italië niet leuk, zoals nu. Vriend is niet echt onder de indruk geweest, misschien moet ik iets meer van hem hebben wat dat betreft. Maar ik betwijfel of dit ooit gaan wennen. Morgen weer werken, is het alweer donderdag. Ligt het nu aan mij of gaat de tijd steeds sneller? Ik wens u allen een warme en fijne nacht en we spreken elkaar snel! Ciao ciao e a presto!......