Vanmiddag belde mijn kookleraar. Ik mocht wel even langs komen. Niet veel zin in maar toch gedaan, voor het goede doel! Nu net thuis na weer een leerzame middag. In het restaurant trof ik mijn oude collega, mijn niet favoriete collega van het callcenter. Even verplicht sociaal gedaan maar enige klik, als die er al was, was er niet meer. Praten over koetjes en kalfjes en hoe weinig er nog van de groep die ooit was gestart over was. Er was geen sfeer en hoe eerder hij weg kon des te beter. Ik ben dubbel blij dat ik daar weg ben. Echt. Nu op de bank en genieten van de rust en het blik op het meer.
Kerststress heb los gelaten. We zien wel hoe het gaat. Met mijn nieuwe kookkunsten komt het vast wel goed en gewoon genieten van elkaar en de sfeer. Dat is het. Genieten en niet ergeren al zal het wel lang in de keuken staan worden, dat is wel weer jammer. Thuis hing ik dan met een glas wijn op de bank terwijl pa en ma in de keuken stonden. Die tijd is geweest! Nu mag ik serieus aan de bak. Vanavond weer geen Skype of sms...internet is lastig voor vriendlief schijnbaar, hopen dat het morgen wel lukt. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen...Eerst een wandeling langs het meer en dan een nachtje slapen...tot de volgende keer...ciao ciao e a presto!