Thuis. Maar dan ook echt thuis. Vanochtend om half vier vertrokken en al om half twee thuis. Gekkenwerk. Weinig gestopt en hard gereden. Misschien onverantwoord maar we zijn er. Was zo blij dat de buurman een zoen heeft gehad. In de lichte regen stond hij verveeld over het meer te kijken en ik was blij dat ik weer thuis was. Hij wist even niet waar te kijken maar hij herstelde zich snel en mompelde dat hij ons had gemist. Ik was op slag Nederland al weer vergeten. Thuis.
We hebben veel gepraat onderweg en we weten het zeker. Mijn vriend is overwerkt. Alle verschijnselen wijzen daarop. Vanuit de auto gebeld met zijn baas vanmiddag en die stemde er in mee dat hij maandag niet vertrekt maar over twee weken pas weer. Lucht. We hebben nog even gehad over de afgelopen twee weken. Gingen als een roes voorbij maar nu zijn ze echt voorbij. Toen we vanmiddag het eerste bord van Lago di Garda kregen voelde ik tranen opkomen achter mijn ogen. Thuis...we zijn thuis....Op het moment dat je in de verte het meer weer ziet ondanks het druilweer van vandaag.
Ik heb ook onze Facebookpagina gevolgd. Grappig. Op 22 december weer onder de 700 volgers gedoken en dan opeens binnen twee weken zijn er 752 volgers. Ik ken het team inmiddels goed en ik weet zeker dat ze snel duizenden volgers gaan krijgen. Italië zit in hun hart en ziel. Het netwerk is groot en de bedoeling is meer dan goed. Ik wens hun ook vanaf hier een succesvol jaar toe. Zelfs ik zwijmel nog regelmatig weg bij hun foto's en leer soms van hun posts...
Vanmiddag de auto leeg gepakt en toen snel een wandeling gemaakt langs het meer, met ons tweeën...heerlijk. Ondanks de lichte regen echt genoten. Morgen maar naar schoonouders en donderdag weer werken. Flavio (mijn baas) stond al op mijn voicemail om de beste wensen te geven voor 2014. Lief. We gaan er een mooie zaak van maken. Lieve mensen allemaal, jullie horen weer snel van me en ik ga weer met volle teugen genieten van het mooiste meer van Europa. Wat zeg ik....van de wereld! Alles is even op zijn pootjes terecht gekomen en mijn vriend zal ik ondersteunen om ook hem weer neer te zetten. Ciao ciao e a presto!!!
We hebben veel gepraat onderweg en we weten het zeker. Mijn vriend is overwerkt. Alle verschijnselen wijzen daarop. Vanuit de auto gebeld met zijn baas vanmiddag en die stemde er in mee dat hij maandag niet vertrekt maar over twee weken pas weer. Lucht. We hebben nog even gehad over de afgelopen twee weken. Gingen als een roes voorbij maar nu zijn ze echt voorbij. Toen we vanmiddag het eerste bord van Lago di Garda kregen voelde ik tranen opkomen achter mijn ogen. Thuis...we zijn thuis....Op het moment dat je in de verte het meer weer ziet ondanks het druilweer van vandaag.
Ik heb ook onze Facebookpagina gevolgd. Grappig. Op 22 december weer onder de 700 volgers gedoken en dan opeens binnen twee weken zijn er 752 volgers. Ik ken het team inmiddels goed en ik weet zeker dat ze snel duizenden volgers gaan krijgen. Italië zit in hun hart en ziel. Het netwerk is groot en de bedoeling is meer dan goed. Ik wens hun ook vanaf hier een succesvol jaar toe. Zelfs ik zwijmel nog regelmatig weg bij hun foto's en leer soms van hun posts...
Vanmiddag de auto leeg gepakt en toen snel een wandeling gemaakt langs het meer, met ons tweeën...heerlijk. Ondanks de lichte regen echt genoten. Morgen maar naar schoonouders en donderdag weer werken. Flavio (mijn baas) stond al op mijn voicemail om de beste wensen te geven voor 2014. Lief. We gaan er een mooie zaak van maken. Lieve mensen allemaal, jullie horen weer snel van me en ik ga weer met volle teugen genieten van het mooiste meer van Europa. Wat zeg ik....van de wereld! Alles is even op zijn pootjes terecht gekomen en mijn vriend zal ik ondersteunen om ook hem weer neer te zetten. Ciao ciao e a presto!!!