Gisteren kookles gehad. Het is allemaal gelukt. Onze vriend was er in geslaagd tijd vrij te maken en ik heb mijn eerste les achter de rug. Ik begin natuurlijk niet bij nul en kon daardoor al goede stappen maken. Ook mijn zelfvertrouwen is er door toegenomen. Mijn vriend juicht deze ontwikkeling toe want we hebben gisteravond mijn creatie in zijn restaurant mogen eten en het was heerlijk! Vond het nog leuk om te doen ook! Zo ging de maandag om en was het vanochtend alweer dinsdag. Vriendlief kreeg te horen dat hij maandag weer mag vertrekken voor zijn werk en dan de maandag voor kerst weer terug is. Blij dat een dreigend ontslag eerst weer over kerst wordt heen getild, hopen we!
Het was heerlijk weer. Een graad of tien en een lekker zonnetje. We besloten vanochtend de mountainbikes te pakken en een rondje van zo’n 50 km te maken. Heerlijk. Het was rustig onderweg en we konden volop genieten van de omgeving en het weer. Leuk om te zien hoe mijn vriend, die hier toch is opgegroeid, nog steeds geniet van alles hier. Dat betekent dat dit voor mij ook nooit zal wennen en dat is goed nieuws.
Op de terugweg een deel van de route langs het water genomen en dat was ook heerlijk. Zo merk je wel dat iedere periode zo z’n charme heeft aan het Gardameer. Na het douchen stopt de voor mij bekende oude blauwe Alfa Romeo van mijn schoonouders voor de deur. Niet dat ik daar nu zo’n behoefte aan had. We waren er net geweest. Het was schoonpapa alleen. Toen hij binnen was gaf hij mij een pakketje. Verbaasd maakte ik het open en er kwam een oud kookboek uit. Een Italiaans kookboek. Ik keek hem aan en toen greep hij mijn hand. “dit is een boek van mijn moeder, hier heeft ze uit leren koken. Mijn moeder was de beste kokkin ter wereld en als zij dat kon kan jij het helemaal!”. Ik was er stil van. Helemaal uit Brescia met dit boek omdat hij waarschijnlijk mijn strijd wel had gezien in mijn ogen.
Ik heb hem stevig omhelsd en het voelde goed ook hier een vader te hebben die geen woorden nodig heeft om aan voelen wat iemand bedoeld. Nadat hij weg was heb ik even stevig gehuild van blijdschap. Iedere dag schieten mijn wortels hier dieper de grond in zonder ooit Nederland en mijn eigen ouders te vergeten natuurlijk. Na de kerst reizen we af voor anderhalve week naar Nederland en daar heb ik ook zin in.
Zo, nu nog één dag vrij en dan mogen we weer werken. Ik wens jullie allemaal een fijne avond en jullie horen snel van mij! Ciao ciao e a presto