Sja, zo was het toch weer even geleden tot het vorige blog. Er is weer veel gebeurd in korte tijd. Vandaag zit ik in de sneeuw...in Nederland. Na Venetië kwam er een leuke aap uit de mouw. We moeten tijdelijk verhuizen wanneer hij de baan wilde hebben. Dat wist hij al maar durfde het niet te vertellen. Om de baan te krijgen moeten we eerst zes maanden doorbrengen in Denver, de VS. Dat was voor mij een enorme schrik. Dag baan, dag meer en dag Europa??
Het heeft veel uren gekost en pas vrijdagavond besloten om te gaan. Daarom hals over kop naar Nederland gevlogen om hier ook zaken te regelen. Moeten zoveel zaken doen, vreselijk. Het is nog steeds onwerkelijk. Ik praat jullie allemaal nog wel bij deze week. De bedoeling is vrijdag terug te gaan en half februari al te vertrekken. Als het allemaal lukt. Vriendlief wil zo graag en ik strijk over mijn hart. Maar hoe ga ik Italie missen. Pas september weer terug. Vreselijk. Net een beetje gesetteld en dan dit. Ik wil wel blijven bloggen maar dan vanuit een heel ander land...
Mijn ouders vinden het ook niet echt leuk, net als zijn ouders. Hij is nu daar ook en moet heel veel regelen. Maar we gaan. Voor zes maanden.Moet er steeds aan wennen. We willen trouwen in oktober om de terugkomst te vieren. Daarna zal hij een maand weg zijn en een maand thuis. Maar eerst dus het avontuur in het verre Amerika.
Voor nu ga ik aan de koffie met mijn ouders en ze troost bieden en zij mij...Deze week vertel ik jullie het hele verhaal! liefs van mij...ciao ciao e a presto!!!!
Het heeft veel uren gekost en pas vrijdagavond besloten om te gaan. Daarom hals over kop naar Nederland gevlogen om hier ook zaken te regelen. Moeten zoveel zaken doen, vreselijk. Het is nog steeds onwerkelijk. Ik praat jullie allemaal nog wel bij deze week. De bedoeling is vrijdag terug te gaan en half februari al te vertrekken. Als het allemaal lukt. Vriendlief wil zo graag en ik strijk over mijn hart. Maar hoe ga ik Italie missen. Pas september weer terug. Vreselijk. Net een beetje gesetteld en dan dit. Ik wil wel blijven bloggen maar dan vanuit een heel ander land...
Mijn ouders vinden het ook niet echt leuk, net als zijn ouders. Hij is nu daar ook en moet heel veel regelen. Maar we gaan. Voor zes maanden.Moet er steeds aan wennen. We willen trouwen in oktober om de terugkomst te vieren. Daarna zal hij een maand weg zijn en een maand thuis. Maar eerst dus het avontuur in het verre Amerika.
Voor nu ga ik aan de koffie met mijn ouders en ze troost bieden en zij mij...Deze week vertel ik jullie het hele verhaal! liefs van mij...ciao ciao e a presto!!!!