Gister mijn allereerste werkdag in Italia gehad…of beter gezegd halve dag. Zaterdag gaat het hotel open en samen met mijn andere collega’s hebben we alle kamers klaar gemaakt en wat zijn die ruim en licht en voorzien van heerlijke balkons met de meest mooie uitzichten naar keuze; de groene heuvels met hier en daar een kerkje, de bergtoppen met een laagje sneeuw of natuurlijk het prachtige meer. Om half 1 waren alle kamers klaar voor hun nieuwe gasten en was ik net op tijd voor de lunch bij mijn schoonouders. Je merkt aan van alles dat de lente is begonnen, maar vooral in de keuken. Waar in de winter nog volop gebruikt wordt gemaakt van Polpe di Pomodori wordt deze nu vervangen door verse tomaten en kruiden uit de tuin, heerlijk! Op weg naar het hotel besefte ik me nog maar eens wat een luxe het is om op de fiets langs het meer naar je werk te gaan en denk ik terug aan de tijden dat ik met de bus, trein, tram en metro tussen kantoor en huis forensde. Wat ben ik toch blij dat de liefde van mijn leven op zo’n prachtige plek woont, voor hetzelfde geld zat ik ergens op 10 hoog in een benauwende stad.
In mijn vorige blog heb ik jullie verteld dat ik een weekendje naar Zwitserland zou gaan om het seizoen af te sluiten met een aantal vrienden uit Nederland. Wellicht hebben jullie je afgevraagd hoe ik het daar heb gehad en uiteraard vertel ik dat graag. Het was een fantastisch weekend! Het wederzien op die plek waar we elkaar zo’n 10 jaar geleden hebben leren kennen was ontzettend leuk en het hele weekend hebben we dat gevierd. We verbleven in het huis van de ouders van een van mijn vrienden met een prachtig uitzicht op het dal. Helaas zijn we aan skiën niet echt meer toegekomen…
Maandag ben ik weer teruggegaan en kwam mijn vriend me ophalen van het station, zo lief! Samen reden we terug naar het meer en elke keer kan ik er weer zo van genieten hoe de wereld voor je ogen veranderd zodra je de tunnel bij Salò uitrijdt. Van vlak en droog naar bergachtig en groen! We zijn door gereden naar onze favoriete pizzeria waar we eigenlijk al een hele tijd niet meer zijn geweest, we werden dan ook warm onthaald en gezien het maandag was stonden de pizza’s binnen een kwartier op tafel. Zo thuiskomen is wel echt heel fijn!
Afgelopen weekend waren vrienden uit Nederland op bezoek, die aan kwamen rijden in de nieuwe Fiat 500 om het Italia gevoel te versterken. Ze zijn er eerst zelf op uit gegaan om de omgeving te verkennen, omdat ik nog een cursus voor het hotel moest volgen. Tijdens die ontdekkingstocht hebben ze de binnenstadjes niet gemeden en raakte af en toe behoorlijk beklemt in de super smalle straatjes, die in de tijd dat ze aangelegd zijn natuurlijk niet op auto’s waren voorbereidt. Het werd nog maar eens duidelijk waarom Italianen niet alleen liefhebbers zijn van grootte auto’s, maar ook van de kleine ‘500’ en waren mijn vrienden stiekem heel blij dat ze geen Ferrari op de luchthaven in Milano hadden gehuurd. Om te vieren dat de ‘500’ de tocht had doorstaan zijn we naar goed Italiaans gebruik een ‘aperitivo’ gaan drinken aan het meer en hoe fijn is het dan, dat je lekkere hapjes bij je drankje krijgt. Dat was ook het moment dat ik mijn vrienden langzaam verliefd zag worden op Italia. ’s Avonds zijn we naar onze Napolitaanse afhaal Pizzaiolo gegaan en enorme pizza’s gehaald! De volgende dag zijn we een tochtje langs het meer gaan maken en kleine haventjes en dorpjes bezocht. Voor de lunch zijn we terug naar huis gekeerd omdat ik zo graag mijn nieuw verworven kookkunsten wilde laten proeven en gelukkig vielen deze goed in de smaak! ’s Middags was er een markt georganiseerd in het oude stadje waar het even leek of de tijd was stil gestaan en we terug keerde naar de middeleeuwen. Na genoeg te hebben gezien van de oude ambachten werd het tijd om te shoppen in Salò en vervolgens aan de drukke lungolago een aperitief te drinken. Net toen we bezig waren met het maken van plannen voor de avond werd ik door mijn Italiaanse vrienden gebeld of we zin hadden om te komen BBQen, dit is misschien wel iets dat ik het allerleukst vind in Italia: de gastvrijheid & de spontaniteit. Grootte stukken vlees die langzaam werden gegaard op olijfhout, lekkere wijnen en vooral fijne vrienden waarmee je samen van het leven kunt genieten zorgde voor een top avond. Wederom is gebleken dat taal niet altijd een probleem hoeft te zijn om vrienden te maken, zo hadden mijn Nederlandse vrienden samen met mijn Italiaanse vrienden afgesproken om de volgende dag af te spreken voor aperitivo rond een uur of 11. Daarna zijn we naar Sirmione gereden om een bezoek aan het ‘centro storico’ te brengen en ergens in een binnentuin te gaan lunchen. Aangezien het een van de eerste zonnige zondagen was, bleek heel Sirmione afgeladen te zijn en hadden we geluk toen er een nieuwe stukje parkeerplaats werd geopend. Na een heerlijke lunch en een lange wandeling over het schiereiland genietend van een gelato zijn we teruggegaan. ’s Avonds zijn we de heuvels ingereden op zoek naar een restaurantje met het mooiste uitzicht op het Gardameer en die vonden we. Als je last van hoogtevrees heb is deze misschien niet helemaal aan te raden want het terras is een soort van tegen de rots aangebouwd en als je uit het raam kijkt, kijk je ook direct de afgrond in, maar absoluut voorzien van een prachtig uitzicht en vanuit de houtoven worden de meest heerlijke pizza’s voor je bereidt!
In mijn vorige blog heb ik jullie verteld dat ik een weekendje naar Zwitserland zou gaan om het seizoen af te sluiten met een aantal vrienden uit Nederland. Wellicht hebben jullie je afgevraagd hoe ik het daar heb gehad en uiteraard vertel ik dat graag. Het was een fantastisch weekend! Het wederzien op die plek waar we elkaar zo’n 10 jaar geleden hebben leren kennen was ontzettend leuk en het hele weekend hebben we dat gevierd. We verbleven in het huis van de ouders van een van mijn vrienden met een prachtig uitzicht op het dal. Helaas zijn we aan skiën niet echt meer toegekomen…
Maandag ben ik weer teruggegaan en kwam mijn vriend me ophalen van het station, zo lief! Samen reden we terug naar het meer en elke keer kan ik er weer zo van genieten hoe de wereld voor je ogen veranderd zodra je de tunnel bij Salò uitrijdt. Van vlak en droog naar bergachtig en groen! We zijn door gereden naar onze favoriete pizzeria waar we eigenlijk al een hele tijd niet meer zijn geweest, we werden dan ook warm onthaald en gezien het maandag was stonden de pizza’s binnen een kwartier op tafel. Zo thuiskomen is wel echt heel fijn!
Afgelopen weekend waren vrienden uit Nederland op bezoek, die aan kwamen rijden in de nieuwe Fiat 500 om het Italia gevoel te versterken. Ze zijn er eerst zelf op uit gegaan om de omgeving te verkennen, omdat ik nog een cursus voor het hotel moest volgen. Tijdens die ontdekkingstocht hebben ze de binnenstadjes niet gemeden en raakte af en toe behoorlijk beklemt in de super smalle straatjes, die in de tijd dat ze aangelegd zijn natuurlijk niet op auto’s waren voorbereidt. Het werd nog maar eens duidelijk waarom Italianen niet alleen liefhebbers zijn van grootte auto’s, maar ook van de kleine ‘500’ en waren mijn vrienden stiekem heel blij dat ze geen Ferrari op de luchthaven in Milano hadden gehuurd. Om te vieren dat de ‘500’ de tocht had doorstaan zijn we naar goed Italiaans gebruik een ‘aperitivo’ gaan drinken aan het meer en hoe fijn is het dan, dat je lekkere hapjes bij je drankje krijgt. Dat was ook het moment dat ik mijn vrienden langzaam verliefd zag worden op Italia. ’s Avonds zijn we naar onze Napolitaanse afhaal Pizzaiolo gegaan en enorme pizza’s gehaald! De volgende dag zijn we een tochtje langs het meer gaan maken en kleine haventjes en dorpjes bezocht. Voor de lunch zijn we terug naar huis gekeerd omdat ik zo graag mijn nieuw verworven kookkunsten wilde laten proeven en gelukkig vielen deze goed in de smaak! ’s Middags was er een markt georganiseerd in het oude stadje waar het even leek of de tijd was stil gestaan en we terug keerde naar de middeleeuwen. Na genoeg te hebben gezien van de oude ambachten werd het tijd om te shoppen in Salò en vervolgens aan de drukke lungolago een aperitief te drinken. Net toen we bezig waren met het maken van plannen voor de avond werd ik door mijn Italiaanse vrienden gebeld of we zin hadden om te komen BBQen, dit is misschien wel iets dat ik het allerleukst vind in Italia: de gastvrijheid & de spontaniteit. Grootte stukken vlees die langzaam werden gegaard op olijfhout, lekkere wijnen en vooral fijne vrienden waarmee je samen van het leven kunt genieten zorgde voor een top avond. Wederom is gebleken dat taal niet altijd een probleem hoeft te zijn om vrienden te maken, zo hadden mijn Nederlandse vrienden samen met mijn Italiaanse vrienden afgesproken om de volgende dag af te spreken voor aperitivo rond een uur of 11. Daarna zijn we naar Sirmione gereden om een bezoek aan het ‘centro storico’ te brengen en ergens in een binnentuin te gaan lunchen. Aangezien het een van de eerste zonnige zondagen was, bleek heel Sirmione afgeladen te zijn en hadden we geluk toen er een nieuwe stukje parkeerplaats werd geopend. Na een heerlijke lunch en een lange wandeling over het schiereiland genietend van een gelato zijn we teruggegaan. ’s Avonds zijn we de heuvels ingereden op zoek naar een restaurantje met het mooiste uitzicht op het Gardameer en die vonden we. Als je last van hoogtevrees heb is deze misschien niet helemaal aan te raden want het terras is een soort van tegen de rots aangebouwd en als je uit het raam kijkt, kijk je ook direct de afgrond in, maar absoluut voorzien van een prachtig uitzicht en vanuit de houtoven worden de meest heerlijke pizza’s voor je bereidt!