Vanochtend vroeg opgestaan, ik wilde toch nog even wat trainingkilometers maken. Misschien wel wat laat maar toch. Zondag wil ik de15 km proberen te lopen in de Gardarun. De afgelopen maanden druk geoefend en ik zit op het randje, net wel of net niet. Het is bewolkt en ik wordt bij het weglopen nagestaard door onze buurman, zijn hoofd licht schuddend. Ik zie hem bijna denken, die is zwaar gestoord om zo vroeg al zoveel beweging te nemen.
Ik ren langs het meer en zie de wolken boven de bergen het meer opschuiven. Af en toe schiet er een zonnestraal tussen de wolken door. Het water kabbelt tegen de kade op en ik ruik de zoete lucht van het water in mijn neus. Ok...ik ben bevoorrecht om hier te wonen. Met een grote glimlach ren ik verder en haal een eerste vroege toerist in. Ze zijn er nog! Tot de camping is 7 km. Dan terug en dan heb ik 14 km gerend, die vijftiende komt dan zondag vast wel!
De camping nadert en genietend van de omgeving ren ik weer terug. Het gaat perfect vandaag. Gelukkig...daar waar ik gisteren nog twijfelde over de verhuizing naar het Gardameer ben ik vandaag weer overtuigd van mijn goede keuze.
Vanmiddag naar Verona, kijken of er nog banen ergens zijn en stiekem ook even naar nieuwe kleren kijken.
De laatste kilometers gaan moeizaam en als ik hijgend terug kom staat de buurman nog gebogen over het hek. Ik groet maar een groet terug zit er even niet in. Zal wel komen, ooit.
Het ontbijt geniet ik na het douchen in de keuken en kijk uit over het meer. Ben wat dat betreft nog geen Italiaan. Ik hou van een stevig ontbijt. Het tweede ontbijt die ochtend. Ik ruim op en loop naar de bushalte. Wonder boven wonder verschijnt de bus op tijd. Ik stap in de veel te drukke bus en sta de reis naar Verona. Verbazingwekkend hoe druk de chauffeur zit nog steeds maakt om het verkeer terwijl hij toch iedere dag dezelfde route neemt. Er wordt weinig gesproken in de bus en ik moet even glimlachen. Ik woon hier gewoon...dit is nu mijn thuis.
In Verona stap ik uit en als ik ook maar enige twijfel had...Ik hou van het Gardameer en omgeving. Na een paar meter zie ik de Arena en zie de bedrijvigheid. Wat een prachtstad is dit toch. Ik verbaas me over de kleding van al die mensen. De één is compleet klaar voor de herfst en de ander is nog midden in de zomer. Op zoek naar een baan nu. Of toch even niet? Nee, eerst een cappuccino en genieten van al die mensen en de stad. Ja, eerst even genieten! Morgen meld ik me weer, nu vier ik nog even vakantie. Tot morgen!
Ik ren langs het meer en zie de wolken boven de bergen het meer opschuiven. Af en toe schiet er een zonnestraal tussen de wolken door. Het water kabbelt tegen de kade op en ik ruik de zoete lucht van het water in mijn neus. Ok...ik ben bevoorrecht om hier te wonen. Met een grote glimlach ren ik verder en haal een eerste vroege toerist in. Ze zijn er nog! Tot de camping is 7 km. Dan terug en dan heb ik 14 km gerend, die vijftiende komt dan zondag vast wel!
De camping nadert en genietend van de omgeving ren ik weer terug. Het gaat perfect vandaag. Gelukkig...daar waar ik gisteren nog twijfelde over de verhuizing naar het Gardameer ben ik vandaag weer overtuigd van mijn goede keuze.
Vanmiddag naar Verona, kijken of er nog banen ergens zijn en stiekem ook even naar nieuwe kleren kijken.
De laatste kilometers gaan moeizaam en als ik hijgend terug kom staat de buurman nog gebogen over het hek. Ik groet maar een groet terug zit er even niet in. Zal wel komen, ooit.
Het ontbijt geniet ik na het douchen in de keuken en kijk uit over het meer. Ben wat dat betreft nog geen Italiaan. Ik hou van een stevig ontbijt. Het tweede ontbijt die ochtend. Ik ruim op en loop naar de bushalte. Wonder boven wonder verschijnt de bus op tijd. Ik stap in de veel te drukke bus en sta de reis naar Verona. Verbazingwekkend hoe druk de chauffeur zit nog steeds maakt om het verkeer terwijl hij toch iedere dag dezelfde route neemt. Er wordt weinig gesproken in de bus en ik moet even glimlachen. Ik woon hier gewoon...dit is nu mijn thuis.
In Verona stap ik uit en als ik ook maar enige twijfel had...Ik hou van het Gardameer en omgeving. Na een paar meter zie ik de Arena en zie de bedrijvigheid. Wat een prachtstad is dit toch. Ik verbaas me over de kleding van al die mensen. De één is compleet klaar voor de herfst en de ander is nog midden in de zomer. Op zoek naar een baan nu. Of toch even niet? Nee, eerst een cappuccino en genieten van al die mensen en de stad. Ja, eerst even genieten! Morgen meld ik me weer, nu vier ik nog even vakantie. Tot morgen!