Twee dagen alleen. Valt toch zwaar, misschien ligt het aan de tijd van het jaar. Gisteren in alle vroegte naar Milaan en later gapend terug gereden. Omweg via Verona gemaakt want ik heb even wat inkopen gedaan en melancholisch koffie gedronken in barretje in het centrum. Heerlijk in het zonnetje achter het glas. Tijdens het slenteren miste ik hem al, erg he? Gisteravond bij vrienden langs gegaan en even gezeten. Toch vroeg op bed en vanochtend heerlijk uitgeslapen. Mountainbike gepakt en in zonnetje heerlijk 25 km gefietst, Na een heerlijke lunch op een terras, nog wel wat fris, naar huis, douchen en toen maar aan het huis begonnen.
Vanmiddag belde mijn kookleraar. Ik mocht wel even langs komen. Niet veel zin in maar toch gedaan, voor het goede doel! Nu net thuis na weer een leerzame middag. In het restaurant trof ik mijn oude collega, mijn niet favoriete collega van het callcenter. Even verplicht sociaal gedaan maar enige klik, als die er al was, was er niet meer. Praten over koetjes en kalfjes en hoe weinig er nog van de groep die ooit was gestart over was. Er was geen sfeer en hoe eerder hij weg kon des te beter. Ik ben dubbel blij dat ik daar weg ben. Echt. Nu op de bank en genieten van de rust en het blik op het meer.
Kerststress heb los gelaten. We zien wel hoe het gaat. Met mijn nieuwe kookkunsten komt het vast wel goed en gewoon genieten van elkaar en de sfeer. Dat is het. Genieten en niet ergeren al zal het wel lang in de keuken staan worden, dat is wel weer jammer. Thuis hing ik dan met een glas wijn op de bank terwijl pa en ma in de keuken stonden. Die tijd is geweest! Nu mag ik serieus aan de bak. Vanavond weer geen Skype of sms...internet is lastig voor vriendlief schijnbaar, hopen dat het morgen wel lukt. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen...Eerst een wandeling langs het meer en dan een nachtje slapen...tot de volgende keer...ciao ciao e a presto!
Vanmiddag belde mijn kookleraar. Ik mocht wel even langs komen. Niet veel zin in maar toch gedaan, voor het goede doel! Nu net thuis na weer een leerzame middag. In het restaurant trof ik mijn oude collega, mijn niet favoriete collega van het callcenter. Even verplicht sociaal gedaan maar enige klik, als die er al was, was er niet meer. Praten over koetjes en kalfjes en hoe weinig er nog van de groep die ooit was gestart over was. Er was geen sfeer en hoe eerder hij weg kon des te beter. Ik ben dubbel blij dat ik daar weg ben. Echt. Nu op de bank en genieten van de rust en het blik op het meer.
Kerststress heb los gelaten. We zien wel hoe het gaat. Met mijn nieuwe kookkunsten komt het vast wel goed en gewoon genieten van elkaar en de sfeer. Dat is het. Genieten en niet ergeren al zal het wel lang in de keuken staan worden, dat is wel weer jammer. Thuis hing ik dan met een glas wijn op de bank terwijl pa en ma in de keuken stonden. Die tijd is geweest! Nu mag ik serieus aan de bak. Vanavond weer geen Skype of sms...internet is lastig voor vriendlief schijnbaar, hopen dat het morgen wel lukt. Morgen zien we wel weer wat we gaan doen...Eerst een wandeling langs het meer en dan een nachtje slapen...tot de volgende keer...ciao ciao e a presto!